
“Φορείς ελπίδας σε έναν χώρο ιστορικά φορτισμένο, τα παιδιά στη Ριτσώνα παίζουν κρυφτό και φανερώνονται στον φακό του αγαπημένου συμπαίκτη τους… Με κρυψώνα τις σκηνές, τα συρματοπλέγματα, τα πανιά, τις μάσκες, το ίδιο τους το σώμα, ξεσκεπάζουν την εγγενή αλήθεια της παιδικότητας, που μαλακώνει τη σκληρότητα της προσφυγικής πραγματικότητας. Στο εύρυθμο παιχνίδι μπαίνουν ισάξια οι φόρμες, οι φωτοσκιάσεις, οι γραμμές, οι αντιθέσεις, με αρχηγό την παρόρμηση, κι όχι την προμελέτη. Αθωοότητα, αισιοδοξία, και ένα κλείσιμο ματιού, ότι η ίδια η ζωή “τα φυλάει” και είναι ο τελικός νικητής”.
Από τη συνέντευξη του Βασίλη Νίκα στη Μαριάννα Λιάκου για το περιοδικό ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ, Μάρτιος 2018.
